a
“In de driehoek tussen het Indische subcontinent, Europa en het Caribische gebied worden persoonlijke spanningsvelden knap gesitueerd“. Zo omschrijft prof.dr.Ernst Hirsch Ballin de roman ‘De suiker die niet zoet was’. Hij was een van degenen die gevraagd was om mee te lezen met deze roman, in zijn hoedanigheid als voorzitter van de adviescommissie Kunst en Cultuur van de Gemeente Den Haag.
De roman handelt over een jong Hindostaans echtpaar dat lijdt onder de depressieve klachten van de man. In zijn zoektocht naar verlichting, komt hij door een speling van het lot terecht in zijn verleden, waar hij de antwoorden vindt waar hij zo naarstig naar op zoek was.
Het verhaal speelt zich af in Den Haag anno 2013. Het verleden voert terug naar het India van 1873 waar de armoede snel om zich heen greep, door toedoen van de Engelsen die de bevolking verbood om gewassen te verbouwen ten gunste van indigo. Misstanden en overlevingsdrang dreven de Indiërs er toe om zich te laten ronselen als contractarbeiders. De reis overzee staat symbool voor de transformatie naar een nieuwe wereld.
De roman is spannend geschreven met diverse filosofische elementen uit de Hindoe en Moslim mystiek met scherp daartegenover seculiere werkelijkheden als een optreden van semi sado masochisme en de uitbuiting van vrouwen.
De schrijver van deze knap gesitueerde roman, dat diepgaand ingaat op de achterliggende oorzaken van contractarbeid is de van oorsprong Indiër, Safdar Zaidi(FOTO/A. Vuzevski). Meer dan zeven jaar besteedde hij aan onderzoek, om deze roman te schrijven vanuit Indiaas perspectief.
In 2013 wordt deze roman uitgebracht in het kader van 140 jaar immigratie van Hindostanen in Suriname. ‘Een aanrader voor een ieder die zich interesseert in het onderwerp’, adviseert de Haagse wethouder Kunst en Cultuur.
Mitra Rambaran