a
D66 is voor een vrije stad. Een stad waarin iedereen – ongeacht zijn geloof, levensinstelling, afkomst of geaardheid – de vrijheid heeft zijn leven in te richten zoals hij of zij dat wil. We willen dat in Amsterdam een stad is waarin ieder individu zijn eigen keuzes kan maken. Over of te geloven of juist niet, over wat te denken over met wie je wilt zijn en over hoe je je wilt kleden. We zien de verschillen in de stad als een verrijking. D66 vraagt vooral van mensen dat ze proberen mee te doen: te werken of naar school te gaan. En daar willen we kansen voor bieden.
D66 maakt zich hard voor een stad waarin ieder individu recht heeft op een eigen identiteit. En naast het Nederlands, ook op de eigen taal. Zo’n recht op een eigen identiteit lijkt heel vanzelfsprekend, maar is dat niet. Lang niet alle Amsterdammers voelen dat ze die ruimte hebben. Sinds de opkomst van de PVV hebben veel politieke partijen hun visie op integratie aangepast. Het burka verbod van CDA en VVD was een eerste teken aan de wand. Onder het mom van veiligheidsargumenten werd de vrijheid van mensen om zich te kleden naar hun eigen wensen beperkt. Veel Amsterdammers van niet-westerse afkomst – ook de overgrote meerderheid die er niet aan zou moeten denken in een burka over straat te gaan- vertellen ons dat zij dit hebben gevoeld als een afwijzing. D66 heeft tegen dit verbod gestemd. Wij vinden de kledingkeuze een persoonlijke vrijheid.
Maar niet alleen de ‘rechtse’ partijen zijn integratie steeds meer gaan vervangen door gedwongen assimilatie. De PvdA hamert er in zijn integratie visie op dat een buitenlander de Nederlandse ‘gebruiken en gewoontes’ moet kennen. Ook lijkt de PvdA bang voor de vorming van hechte gemeenschappen op etnische of religieuze basis. In haar officiële standpunt over integratie staat zelfs: “Waar activiteiten plaatsvinden die de integratie belemmeren of waar gemeenschappen zich teveel afzonderen, moet dit ontmoedigd en aangepakt worden.”
Ons doel moet niet zijn om alle Amsterdammers op elkaar te laten lijken. We willen sterke, zelfbewuste Amsterdammers. En sterke Amsterdammers zijn Amsterdammers die kennis hebben van hun afkomst en op dat fundament een eigen identiteit kunnen ontwikkelen.
De eis is wel dat iedereen zich aan de wet houdt en anderen de vrijheid geeft om eigen keuzes te maken. En dat iedereen zijn uiterste best doet om bij te dragen in onze maatschappij. Dat laatste wil zeggen dat je een opleiding volgt of dat je je tot het uiterste inspant werk te vinden.
Voor D66 zijn onderwijs en werk dé manieren om te integreren. In het onderwijs zien we al veel hoopvolle signalen: 40% van de Amsterdamse HBO-ers is al van niet-westerse afkomst. De werkloosheid is nog relatief hoog. Op dit punt hebben én de Amsterdammers van niet-westerse afkomst én onze samenleving als geheel nog flinke stappen te zetten. D66 ontkent niet dat er problemen zijn. En dat er hardnekkige achterstanden zijn. Maar de weg naar volledig mee doen loopt niet via afgedwongen assimilatie maar via werk en scholing.
Kijk voor meer informatie ook op d66amsterdam.nl.